تاریخچه هولوگرام

هولوگرام بر اساس نظریه دنیس گابور برنده ی جایزه ی نوبل طراحی شده است که براساس الگوهای مداخله ای الکترومغناطیس است. گابور در سال 1947 این فرضیه را داد که هر الگوی بسامد موج شامل  اطلاعات کل منبع موج است که این اطلاعات را می توان بهه صورت فیلم ذخیره و بازپخش کرد. به همین علت به آن هولوگرام می گویند.

هولوگرام تنها روش ثبت بصری و بازپخش است که می تواند دنیای سه بعدی را در قالب دوبعدی بگنجاند و صحنه یا شی اولیه را برای چشم غیرمسلح به صورت سه بعدی به تصویر دربیاورد که به آن هولوگرام سه بعدی می گویند. تصویر توازن و عمق را نشان می  دهد. تصویر در فضای پشت, جلو و یا اطراف رابط ضبط در حرکت است.

تکنولوژی هولوگرام

اولین گام استفاده از قوانین دخالت امواج و نیز اطلاعات امواج نور است که به آن رویه ی پرتاب می گویند: تکنولوژی هولوگرافیک.  بخشی که اشعه ی ساطع شده از شی را دچار اختلال می کند در مواجهه با لیزر شکل می گیرد، قسمت دیگر لیزر به عنوان اشعه ی مداخله کننده روی هولوگرام قرار می گیرد و اشعه ی ساطع شده از شی ایجاد تداخل می کند، هرگوشه در فاز امواج شی تبدیل بهه تغییراتی در فضای موجود می شود و بنابراین استفاده از فریم های تداخل گر در بین کنتراست و فضا باعث ثبت اطلاعات امواج نورییی می شود. با ثبت صفحات پشتی بوسیله ی فریم های مداخله گر باعث تشکیل هولوگرام می شود. مرحله ی دوم استفاده از فرضیه یی انعکاس نور است که اطلاعات امواج نوری را از شی ثبت می کند، این مرحله ی تصویر سازی نام دارد: هولوگرام مانند شبکه ای پیچیده عمل می کند, اشعه های همگرای لیزر, ثبت خطی هولوگرام های سینوسی با انکسار امواج می تواند دوتصویر مختلف را نشانن دهد که همان تصویر اصلی است ( به آن تصویر اولیه نیز می گویند)، و نیز تصویر در هم آمیخته. تصویر تولید شده ی سه بعدی افکتتت های بصری ایجاد می کند. هر قسمت هولوگرام در اطلاعات نوری هر نقطه ثبت می شود و به این ترتیب هر قسمت می تواند کلل نمای اصلی را نشان دهد، مجموع تصاویر مختلف را می توان روی یک پشت زمینه ثبت کرد که در تصویر کلی با یکدیگر مداخله می کنند.